સાબરમતી

અમારા રકતથી નહાતું નગર મળે નમળે.
ચિરાયેલાં ગરીબોના જિગર મળેન મળે.

નિહાળીલો દશા ઉર્દુના પહેલા શાયરની
પછી ભાંગેલ તે ‘વલી’ ની કબર મળે ન મળે.

જઈ જોઈ જરા લો એહસાન જાફરી નું મકા
પછી કો શાયરનો આવો હસર મળે ન મળે.

હવે કાંકળિયે ફવ્વારા ખૂન ના રોપો
બને વણજાર ની કોઈ નજર મળે ન મળે.

જલાવો સાબરમતીને કયાંક રોકીને
પછી એ રામના નામનું રટણ મળે નળે.

ભરી લીધું વતનની રેતથી તમે માથું
પછી ‘આદિલ’કદી એની ખબર મળે નમળે.

વતન ની મહોબ્બત હિસ્સો ઈમાન તણો
ફરી પાછી અમોને રંગીન કદર મળે નમળે

Mari veni ma char char

O neel gagan na

ઈશ્વર

બસ, દુર્દશાનો એટલો આભાર હોય છે,

જેને મળું છું, મુજથી સમજદાર હોય છે.

ઝંખે મિલનને કોણ જો એની મજા કહું !

તારો જે દૂરદૂરથી સહકાર હોય છે.

ટોળે વળે છે કોઈની દિવાનગી ઉપર,

દુનિયાના લોક કેવા મિલનસાર હોય છે.

દાવો અલગ છે પ્રેમનો દુનિયાની રીતથી,

એ ચૂપ રહે છે જેને અધિકાર હોય છે.

કાયમ રહી જાય તો પેગંબરી મળે,

દિલમાં જે એક દર્દ કોઈ વાર હોય છે.

જો એ ખબર પડે તો મજા કેટલી પડે,

ઈશ્વર જગતમાં કોનો તરફદાર હોય છે.

જાણે છે સૌ ગરીબ કે વસ્તુ બધી ‘મરીઝ’,

ઈશ્વરથી પણ વિશેષ નિરાકાર હોય છે.

- મરીઝ

જીંદગી

મેં તજી તારી તમન્ના તેનો આ અંજામ છે,

કે હવે સાચે જ લાગે છે કે તારું કામ છે.

છે સ્ખલન બે ત્રણ પ્રસંગોમાં મને પણ છે કબૂલ,

કોણ જાણે કેમ આખી જિંદગી બદનામ છે.

એક વીતેલો પ્રસંગ પાછો ઉજવવો છે ખુદા!

એક પળ માટે વીતેલી જિંદગીનું કામ છે.

આપની સામે ભલે સોદો મફતમાં થઈ ગયો,

આમ જો પૂછો બહુ મોઘાં અમારાં દામ છે.

જિંદગીના રસને પીવામાં જલ્દી કરો ‘મરીઝ’,

એક તો ઓછી મદિરા છે, ને ગળતું જામ છે.

- મરીઝ

પ્રણય

વ્યર્થ દુનિયામાં પ્રણયને આંધળો કહેવાય છે;

તુ નયન સામે નથી તોપણ મને દેખાય છે.

જ્યાં જુઓ ત્યાં બધે એક જ વદન દેખાય છે;

કોઈને એક વાર જોયા બાદ આવું થાય છે.

એમ તો એનું અચાનક પણ મિલન થઈ જાય છે;

શોધમાં નીકળું છું ત્યારે જ એ સંતાય છે.

આવ મારાં આંસુની થોડી ચમક આપું તને,

તું મને જોઈને બહુ ઝાંખી રીતે મલકાય છે.

એટલે સાકી, સુરા પણ આપજે બમણી મને,

મારા માથા પર દુ:ખોની પણ ઘટા ઘેરાય છે.

હોય ના નહિ તો બધોય માર્ગ અંધારભર્યો,

લાગે છે કે આપની છાયા બધે પથરાય છે.

હું કરું છું એના ઘરની બંધ બારી પર નજર,

ત્યારે ત્યારે મારી આંખોમાં જ એ ડોકાય છે.

પ્યાર કરવો એ ગુનો છે એમ માને છે જગત,

પણ મને એની સજા તારા તરફથી થાય છે.

છે લખાયેલું તમારું નામ એમાં એટલે,

લેખ મારાથી વિધિના પણ હવે વંચાય છે.

છે અહીં 'બેફામ' કેવળ પ્રાણની ખુશ્બૂ બધી,

પ્રાણ ઊડી જાય છે તો દેહ પણ ગંધાય છે.

aaaaa

aye

Apani marzi

Pan lilu joyu ne tame yaad

mari koi dalkhi ma

Prem ma chal chakchur thai ne

એક જ શબ્દ

એક જ શબ્દમાં હું તને, મારા મનનો ભાવ કહું,
પછી તારા મનનો ભાવ, મને થોડો સમજાવ કહું.

તમને જે લખેલું નથી વંચાતું મારી આંખમાં
એને કોઈને પણ, કોઈ પણ ભાષામાં વંચાવ કહું

ક્યાંક લખેલું છે મારું નામ તારી હથેળીમાં
આ અટપટી રેખાઓ કોઈ જોષી પાસે ઉકલાવ કહું

જાગતા ને ઊંઘતાં મને તારા જ સ્વપ્ના આવે
તું હોય કે તારું સ્વપ્ન, મનને થોડું બહેલાવ કહું

તારી હા કે ના માં ઝુલે જીવન અને મરણની પળ
એક જ શબ્દમાં આજે, લાગ્યો જીવનનો દાવ કહું.

ગિરીશ જોશી

પિયુજી

પે'લ્લા વરસાદનો છાંટો મુને વાગિયો,
હું પાટો બંધાવવાને હાલી રે!
વેંત વેંત લોહી કાંઇ ઊંચુ થિયું
ને જીવને તો ચડી ગઇ ખાલી રે!
સાસુ ને સસરાજી અબઘડીએ આવશે
કાશીની પૂરી કરી જાતરા રે!
રોજિંદા ઘર કામે ખલ્લેલ પહોંચાડે મુંને
આંબલીની હેઠ પડ્યા કાતરા રે!
પિયુજી છાપરાને બદલે જો આભ હોત
તો બંધાતી હોત હું ય વાદળી રે!
માણસ કરતા જો હોત મીઠાની ગાંગડી
તો છાંટો વાગે ને જાત ઓગળી રે!!!!!!!

અનિલ જોશી

પ્રતિક્ષા....

પ્રતિક્ષા કરતી રહી એ હરેક ક્ષણે, ઘડીક ઝરૂખે, ઘડીક ઊંબરે,
આમથી તેમ વિહવળ બની દોડતી રહી,
મન માં સતત એક જ રટણ આવે છે મારો પ્રિયતમ.

ક્યારેક હ્રદયનાં ધબકાર વધ્યાં,ક્યારેક હ્રદય દ્રવી ઉઠ્યું,
ક્યારેક હર્ષોલ્લાસમાં યાદ કરી, એ પ્રથમ મિલનના સ્પંદનોને,

સરી જતી પગલી વારે વારે, એજ મિલનના સ્મરણને વાગોળતી,
હમણા આવશે મારો પ્રિયતમ, મારા મનની વાત જાણી.

લઇ લેશે મને એના આશ્લેષ માં, ભુલાવી દેશે મારી વિરહ ની પળોને,
સમાવી લેશે મને એના હ્રદય કુંજમાં........

ફરી ભણકારા વાગ્યા એન્ના પગરવ નાં, લાગ્યુ કે એજ છે પગલિ દોડી દ્વારે,
નિરાશ વદને પાછી ફરી, સ્મૃતિમાં એની ખોવાઇ ગઇ....

અજાણતા નૈન વરસી પડ્યાં, હર્ષાવેશમાં પૂર ઉમટી પડ્યાં,
અર્ધખુલ્લા અધર, અર્ધખુલ્લા નૈન પ્રતિક્ષા એની કરતા રહ્યા....

ખરેખર! એ આવી પહોંચ્યો, કહે પ્રિયે! જો તારા માટે જ આવ્યો,
હવે કોઇ જુદાકરી ન શકે આપણને, એમ કહી અધર પામવા ઝુક્યો.....

અચાનક મિલનથી પ્રિયા હર્ષાવેશમાં, જરા એક ધબકાર ચુકી,
અર્ધખુલ્લા નયન સ્થિર થયા! જાણે પ્રિયતમ ને નિરખું છેલ્લી વાર,
અને પ્રિયા નિસરી હરિ ને દ્વાર.......................

સોનલ